به‌جز رحمت پیمبر از دری دیگر نمی‌آمد            ولـو نـجـرانـیـان را تـا ابـد بـاور نـمی‌آمد

از آن لبخند در لبخند، از، آن لطفِ بی‌پایان            از آن احـساسِ ‌بی‌اندازه نـفـرین برنمی‌آمد

غرض نفرین نبوده! مطمئن باشید ای مردم            برای چـند نـصـرانی که پیـغـمـبر نمی‌آمد

برای چند نصرانی اگر مقصود نفرین بود            یـقـیـناً حـجـتـی بـالاتـر از قـنـبـر نمی‌آمـد

بدون هیچ حرفی می‌روم پشت همان در که            میان شعله‌اش جز دود و خاکـستر ‌نمی‌آمد

یقین کردند آن مردم که نفرینی نخواهد بود            و الا غـاصـبی با شـعـله پشت در نمی‌آمد

میان خانه ‌زینب چشم بر در، ‌منتظر مانده            ولی از کـوچـه‌‌های بی‌کـسی مادر نمی‌آمد

بدون هیچ حـرفی می‌روم در بین گـودالی            که سویش جز سنان و نیزه و خنجر نمی‌آمد